عسل ماده قندی چسبناک و غلیظی است که توسط زنبور عسل در طبیعت ساخته می‌شود. عسل یا همان شهد که در فارسی به آن انگبین گفته می‌شود، ماده قندی غلیظی، سرشار از مواد ویتامینی و مواد مغذی دیگر است. عسل علاوه بر خواص تغذیه‌ای، دارای خواص دارویی مختلف نیز است به‌طوری که در ادیان مختلف از آن یاد شده و حتی در قرآن نیز سوره‌ای به نام نحل (زنبور عسل) وجود دارد. زنبورهای عسل در پرواز خود به روی گل‌ها از شهد گل‌ها مکیده و مقداری از آن شهد را در داخل عسل‌دان ذخیره می‌کنند و به هنگام برگشت این گرده‌ها در بدن آنها با مواد دیگر مخلوط شده و به صورت قطرات عسل در لانه‌هایی که خودشان می‌سازند و به کندو معروف است، ذخیره می‌شوند. جالب است بدانید؛ زنبورها هرگز نمی‌خوابند، بنابراین طی روز به جمع کردن گرده و ذخیره کردن آن در لانه‌های کندو مشغول هستند و شب‌هنگام دوباره این عسل‌های ذخیره شده را مکیده و در بدن خود با مواد مختلف از جمله دیاستاز مخلوط کرده؛ سپس مقداری از آب آن توسط عسل‌دان در بدن زنبور گرفته شده و دوباره آن را در لانه‌های کندو ذخیره می‌کنند.